NİĞDE’YE GENEL BAKIŞ: TARIM, ŞEKER PANCARI ÜRETİCİLİĞİ

Şekerin hayatımızdaki yeri yadsınamayacak kadar büyüktür. İnsanoğlunun beslenmesi için zaruri gıda maddelerinden birisi olan şekerin önemi dün ve bugün olduğu gibi yarın da çok büyük olacaktır.

Niğde’deki şeker pancarı üretimi Türkiye üretiminin yaklaşık yüzde birine tekabül etmektedir. Şeker pancarı daha çok Bor ilçesinde üretilmektedir. Bor ilçesini Ulukışla ilçesine bağlı Hüsniye, Ovacık ve Eminlik köyleri izlemektedir. Şeker pancarı üretimi Merkez ilçede bitmek üzeredir. Sadece Aşlama köyünde şeker pancarı üretimi kaldı desek yeridir.

Şeker pancarı üretimi için ilimiz bütün koşulları sağlamasına rağmen, üretim maalesef yıl geçtikçe azalmakta ve neredeyse bitme noktasına gelmektedir.

Şeker pancarı ekiminde kota koyulması, şeker fabrikasının özelleştirilmesi ve özelleştirme ile birlikte, fabrikaya şeker pancarı satılması, alacakların tahsili, avans alınması gibi konularda sorun yaşanmaktadır.

Özelleşen şeker fabrikasının yeni koşullarına göre şeker pancarı üretimi yeniden planlanmalı ve üretimin arttırılmasının yanı sıra tekel durumunda olan şeker fabrikalarından üreticilerin daha fazla pazar payı alabilecekleri koşullar oluşturulmalıdır.

Şeker pancarı üretimi az ya da maliyeti yüksek bir şekilde üretilince, birçok üründe olduğu gibi şekerde de insan sağlığına zararlı birçok madde şekerin yerini almaktadır. Bu durum insan sağlığını son derece tehdit etmektedir. Ucuz besin elde edelim derken, vücudumuzu zehirliyoruz. Şeker üretiminde tespit bu iken, tedavi ne olacak biraz ondan bahsedelim. Tabi ki nicelik ve nitelik yönünden üretimden bahsetmekteyiz. Üretim her sorunun çözümüdür. Şeker tüketimindeki sorunu da ancak üretim ile çözebiliriz. Pancar üreticisinin şeker pancarı üretimindeki sorunlarını tespit edip, öncelikle bu sorunları ortadan kaldırmamız gerekmektedir. Şeker pancarı üretimini kolaylaştırıcı yöntemler ile üreticilerin işini kolaylaştırmalıyız. İkinci olarak da şeker pancarı üreticisini üretime teşvik edecek yollara başvurmalıyız. Üretim miktarına göre destekleme, düşük faizli veya sübvansiyonlu krediler, alım garantili ekimler bunlardan sadece birkaçıdır. Pazar sahası çok iyi olan böyle bir ürünü çiftçiler neden üretmekten vazgeçer ve şeker pancarı üretmeyi bırakır? Bu soruya cevap aramamız gerekir. Bir yandan maliyeti yüksek olduğu için üretici şeker pancarı üretmekten vazgeçecek, bir yandan da tüketici veyahut ticaret erbabı şeker pahalı olduğu için şeker yerine diğer zararlı maddeleri tüketimde kullanacak. Bu sorunun üstesinden gelmek için sil baştan bir şeker pancarı politikasına ihtiyaç vardır. Üretimi teşvik edici adımlar atılırken, pazar payını da arttıran ve karlı hale getiren adımlara ihtiyacımız var. Böyle bir atmosferi hazırlamadığımız takdirde, şeker ithal eden bir ülke olmaktan kurtulamayacağız.

Üretimi engelleyecek her türlü maliyet artışlarının önüne geçilmelidir. Üretim maliyeti yüksek olan ürünler tüketiciye pahalı bir şekilde ulaşır. Tüketiciye pahalı ulaşan ürünlerden üretici çok para kazanıyor anlamı çıkmamalıdır. Üretici pahalıya üretiyordur. Tüketici ucuz tüketsin diye ürünleri ithal etmenin yoluna gidilmesi, üreticiye verilecek en büyük cezalardan bir tanesi olur ve üretimi tamamen bitirir.